Na het zeer geslaagde weekend in de Wielerherberg All-In in 2018 hadden we besloten om in 2019 terug te keren op deze fantastische locatie. Deze wielerherberg staat sinds 2015 onder de bezielende leiding van Dik van Dalen en wordt daarbij geassisteerd door zijn vrouw Jannie en schoonzus Rianne. Het ligt op een heuvel in het plaatsje Bonsbeuern, vlakbij Hontheim. Vorig jaar waren we met 10 fietsers en we hadden eigenlijk gehoopt op 12 man dit jaar. Helaas bleek dit ijdele hoop, want een aantal fietsers kon dit jaar wegens omstandigheden niet mee waardoor we op 7 man uitkwamen voor de zevende editie van dit evenement(je). Peter en Roy zijn er alle keren bij geweest. Marcel, Ron, Edward, Michel en Willem hebben een keer verstek moeten laten gaan of zijn er later bijgekomen. Al met al kennen we elkaar inmiddels erg goed en kunnen we het goed met elkaar vinden.

Vrijdag 24 Mei verzamelden we, net als vorig jaar, bij de grote M in Nettetal, net over de grens bij Venlo. Deze keer was iedereen keurig op tijd en konden we na een kopje koffie snel door naar de Wielerherberg. Helaas bleek snelweg 61 voor een gedeelte afgesloten en onze TomTom leek meer op een StomStom, want waar hij ons naartoe stuurde.......? Google Maps bracht uitkomst en zo reden we door allerlei dorpjes richting de eindbestemming. Uiteindelijk kwamen we exact op de geplande tijd in de Wielerherberg aan omdat de route binnendoor qua kilometers een stuk korter bleek te zijn.

Dik en Jannie stonden ons al op te wachten met koffie en gebak en daarna een lunch, heerlijk! Dik had al wat routes voorbereid en dus na de lunch direct op de fiets voor een ritje van zo'n 60 - 70 km onder begeleiding van Dik. Omdat de herberg op een heuvel ligt, begonnen we natuurlijk met een prachtige afdaling die bij de mensen die er vorig jaar bij waren wel bekend was. Daar werden ook direct de hoogste snelheden van het weekend gehaald. Waar dat nu aan ligt dat weet niemand en vorig jaar was het exact hetzelfde. Na de afdaling volgden er vele klimmen en vals plat. Marcel is over het algemeen niet zo'n klimmer, maar bleek in opperbeste vorm en reed in de klimmen constant vooraan. Dat is wel eens anders geweest!! Er werd volop genoten van de prachtige omgeving, de natuur is daar werkelijk schitterend. Na zo'n 70 kilometer moesten we dezelfde weg beklimmen naar de herberg, de klim die eerder deze dag een afdaling was geweest. Zo'n 5 kilometer met wisselende stijgingspercentages, waar iedereen zijn eigen tempo reed. Uiteindelijk kwam iedereen toch nog redelijk kort na elkaar binnen en konden we beginnen aan de hersteldrank. Deze dag niet zo lang, want de rit bleek toch meer tijd in beslag te nemen dan we verwacht hadden. Om 20:00 uur schoven we aan tafel om te genieten van een heerlijke maaltijd, bereid door Rianne. Om een uurtje of elf hadden de meesten het wel gehad voor de dag en vertrok iedereen naar zijn onderkomen voor de nacht.

Zaterdag hadden we afgesproken om om 08:00 uur te ontbijten en om 09:00 uur te gaan fietsen. Ruim voor 9 uur stonden de meesten al klaar om te vertrekken. Volgens de weerberichten zou er een heel klein buitje vallen, dus iedereen was voorbereid en had een regenjasje aan (de koukleumen) of bij zich (de echte bikkels)! Uiteindelijk is er geen spat gevallen en ging de zon alleen maar meer zijn best doen. Fantastisch fietsweer dus. De beklimmingen en afdalingen volgden elkaar snel op en voordat we het goed en wel in de gaten hadden waren we alweer op de lunch locatie. Marcel was er vorig jaar niet bij en hij keek zijn ogen uit wat er allemaal aan voedsel uitgestald werd. Heerlijke koude pasta, een nog lekerdere salade, fruit, cakejes en de nodige soorten drank. Ook handdoeken om je te ontdoen van het zweet, aan vrijwel alles was gedacht. Na de lunch weer verder voor het tweede gedeelte van de dag met prachtige uitzichten over de Moezel, wonderschoon. Na nog wat klimmetjes en afdalingen kwamen we weer bij de laatste beklimming van de dag, de 5 kilometer naar de herberg. De groep viel al gauw uiteen en vooraan ontstond een strijd tussen Marcel en Peter, die eigenlijk onbeslist eindigde. Peter moest afhaken door een pijnlijke enkel die hij had opgelopen tijdens werkzaamheden in zijn tuin. Op de GPS stond zo'n 109 km, best wel veel in heuvelachtig terrein. Onderweg ging mijn telefoon en dat bleek Edward te zijn. Zijn ketting had er een keer naast gelegen en had zijn derailleur een beetje verbogen. En toen ging het mis op de laatste klim, kleinste verzet en de derailleur werd gegrepen door een spaak. Veel schade die niet te herstellen was zonder nieuwe onderdelen. Ed hebben we opgehaald met de auto. In de herberg nog wel een poging gedaan om de zaak te repareren, maar de derailleurpad was afgebroken en die had Dik niet liggen voor de Trek van Ed, dus voor Edward was het fietsen voorbij dit weekend. En hup, op naar het terras en aan de hersteldrank natuurlijk, beregezellig! Om 19 uur weer een heerlijke maaltijd, daarna een bakkie op de sofa, slap ouwehoeren en veel te laat naar bed natuurlijk. Met Michel 's-nachts nog een competitie gedaan wie het hardste kon snurken.... volgens mij heb ik gewonnen.

De zondag stond in het teken van zere benen en een man minder aan de start. Edward zou een stukje gaan wandelen, wat moet je anders? Aan Dik gevraagd of het aantal hoogtemeters beperkt kon worden en dat zou hij doen. Onderweg bleek het toch anders te zijn met die hoogtemeters, want na 35 km hadden we er al 800 op staan.Gauw een terrasje opgezocht voor een heerlijk kopje koffie of iets anders. Na de koffie hebben we de route iets anders gereden om wat klimmetjes te vermijden. Na een dikke anderhalf uur reden we weer op zo'n oude spoorbaan omgebouwd tot fietspad en ging het heel lichtjes naar beneden. We reden 35+ en in mijn ooghoek zag ik de bus van de wielerherberg staan. Vol in de remmen en  terug naar een oud stationnetje waar Jannie weer een heerlijke lunch geserveerd had. Na de lunch even geinventariseerd hoe iedereen er bij zat en toen besloten om de kortste weg naar de herberg te nemen. Er zaten nog wat klimmetjes in, echter de laatste was toch wel de moeilijkste. Toen we vrijdag aankwamen hadden we deze klim met de auto gereden en toen vond ik hem al moeilijk. Uiteindelijk kwam iedereen boven en zat het fietsgedeelte er weer op.

Minstens de helft van de groep is toch wel Formule 1 kijker en we hebben best wel moeite gedaan om Ziggo Go op de laptop aan de praat te krijgen dat lukte draadloos niet, maar boven in de gang hing een wifi repeater waar je een kabel op aan kon sluiten. Niet de beste kwaliteit, maar we konden kijken. Daarna nog even op het terras en om 19:00 uur werden we geroepen dat het eten op tafel stond. Nog even wat napraten op de bank en toen was het alweer tijd om te gaan slapen, moe en voldaan.

De volgende ochtend was het zaak om de spullen in en op de auto te krijgen en tijdens het inladen regende het. We hebben enorme mazzel gehad met het weer, niet te warm en regelmatig het zonnetje erbij. Na het ontbijt weer afscheid genomen van Dik, Jannie en Rianne en naar huis vertrokken, toch wel een rit van zo'n 4 uur.

Het was weer een supermooi weekend, zeer geslaagd, geen ongelukken en alleen jammer van de mechanische pech van Edward. Maar goed, dat kan gebeuren. We komen zeker nog een keer terug in de Wielerherberg, is het niet volgend jaar, dan is het het jaar erop..... of het jaar daarop! We gaan eerst richting vakantie en daarna gaan we aan de voorbereiding voor volgend jaar beginnen.

Er is heel wat gefilmd vanaf de fiets. Het editten van zo'n filmpje kost best wel tijd. Deze filmpjes volgen later op deze plaats.