Sauerland 2013.

UitzichtWe zijn er klaar voor dit keer zonder voorzitter, die niet waterdicht bleek te zijn. Roy, Willem V, Duncan en Peter. De weersberichten waren slecht,  maar toch besloten we om toch te gaan. Vrijdag 24 mei,  een ritje van ongeveer 350km met de auto, maar dat hadden we er wel voor over. Aangekomen in Bodefeld bij familie hotel  www.pension-hunaustuben.com. Droog weer en een prachtige omgeving, dit beloofde wat, we willen fietsen!!

We werden hartelijk ontvangen kregen de sleutels van de kamer en trokken snel onze fiets outfit aan. Voordat we vertrokken kregen we een kaartje met het telefoonnummer voor als we problemen onderweg hadden.Hotel Prima geregeld. Zo vertrokken we voor onze eerst uitdaging met een route die onze trouwe Willem al voor ons gemaakt had. Ja, alleen was hij er niet bij en moet het maar doen met wat wij op papier zetten. Droog, droog, droog weer en een prachtige omgeving. Ja, de weg ging meteen omhoog naar een skigebied toe, net 5 minuten op de fiets en nu al puffen. We hadden een rondje van 58 km in onze gedachten maar of we dat zouden halen wisten we niet. In een totaal onbekende omgeving, al die plaatsnamen konden we niet plaatsen, NOOIT VAN GEHOORD. Na een km of wat stapte Roy ineens af en begon een beetje aan zijn fiets te prutsen. Hij snapte er niets, van zijn fiets reed zo zwaar, daar kwam hij wel snel achter, Falsche platte omhoog (tering) !! 

Aangekomen boven op de top van een onbekende berg nog maar 5 km naar het hotel, alleen nog maar afdalen (dachten we). Na 2km afdalen hield het plotseling op met dalen,  jemig weer omhoog, duurde maar 1km maar toch. Eindelijk de laatste afdaling PFFFFFF De oorspronkelijke route zou 58 km zijn maar besloten de route in te korten. Het werd een rondje van 50km met 750 hoogtemeters. Dat was genoeg voor de eerste dag, op naar de douche en een pintje. Eerst nog een paar sms’s verzenden naar Willem, die antwoordde spijt te hebben dat hij niet meegegaan was, nou ja wij niet. PROOST!!

Zaterdag 25 Mei.

Wakker worden, half 9 ontbijt. En prachtig mooi en droog weer voorspeld. Meteen contact gemaakt met onze achtergebleven voorzitter via sms. Wat baalde die (%^*$#@#) Na een perfect ontbijt konden we ons voorbereiden op ons tochtje. De avond hiervoor met de eigenaresse overlegt welke richting we het beste eerst konden nemen. Dat bleek de onderste lust te zijn van onze rit. Jawel ook meteen de zwaarste. Banden op druk gebracht en gaan. Rugzakken vol met proviand voor een gepland ritje van 85km. Na een weg met 20km Falsche platte met een paar bergjes kwamen we aan in Winterberg op zo’n 700 mtr hoogte. STOP, STOP, STOP, een tunnel waar we niet doorheen mochten gaan. Dan er maar omheen, ja maar wel weer van de route af. Na een klein stukje te zijn rondgezworven kwamen we weer op de route en tevens bij een afdaling waar we met rokende remmen naar beneden vlogen. Mooi joh, lekker die wind door je heen brrrrrrrrrrrr. Maar na afdalen komt ook een keer klimmen, nou daar kwamen we achter, prachtig mooie omgeving met klimmen van wat meer op steile wand klauteren lijkt, zo steil dat Duncan al gauw zei dat hij na dit eerst rondje weer terug naar het hotel wilde gaan. Maar ja zo liep de route niet, kom kom we gaan gewoon door, het laatste rondje zou minder steil zijn geloof ik. Willem V, onze afdaal specialist vond het prachtig, als de weg naar beneden liep reed hij voorop, dat kwam geloof ik door zijn gewicht, of was het zijn fiets die zo zwaar was, volgende keer maar voor carbon gaan (Columbus ??? koopje voor die prijs).  Op het kruispunt van de route aangekomen zochten we naar een restaurant of koffie tent. Niets in de buurt te vinden of ze waren gesloten, vreemd, eerst maar een paar repen snoepen en maar doorgaan met de route. Deze ging Falsche platte naar beneden, met snelheden van een stuk of 45 gingen we langzaam afdalen. Heerlijk zo, zonnetje op je bol en trappen maar, geen voorzitter te vinden die het niet kon bijhouden. In Olsberg aangekomen vonden we een mooi restaurant, de meeste van ons koffie met gebak, maar Duncan niet, die ging voor Schweinevlees met kartoffeln en rode kool (echt een fietsmaaltijd)!! Hij had beter klimgeit kunnen bestellen, maar goed, alles bleef binnenboord. We zaten daar heerlijk buiten in het zonnetje te genieten van het ons gegunde droge weer. (Wat zal die Willem balen) haha. Nu het laatste stukje nog, een km of 20, maar dan wel met stukken bergop. Prima het ging heerlijk, lekker rustig op de weg, of toch niet, plotseling een idioot op de weg die zeker een hekel aan fietsers had. Peter en Willem V werden plotseling gesneden door zo’n idioot. , FLAPDROL Alles liep gelukkig goed af. Op de kruising aangekomen was het nog 5 km naar Bodefeld. Tijd om wat foto’s te schieten. Om half 3 precies reden we voor het hotel voorbij, nog even die laatste klim naar de skipiste doen. Volle bak naar boven voor wie nog kon. Willem V bleef lekker in een net te zware versnelling trappen, je kon hem op 20mtr zwaar horen hijgen. Tandje terug Willem, maar dat was schadelijk voor zijn imago, want die laatste versnelling wilde hij niet gebruiken. Nog een paar meter en ja hij was op de top. Zowaar leek hij wel een beetje op de paus, hij moest even de grond kussen, jaja het lag aan zijn bidon???????? Het was wel een rare smak, tja met zo’n gewicht ook. Gelukkig geen carbon fiets. En dan eindelijk het laatste stukkie bergaf, zooooooeeeeeffff    we stonden weer voor het hotel met 95km op de teller en 1500 hoogtemeters. Nu eerst maar een pintje voor het douchen. Heerlijk, fijne tocht. En proficiat Duncan het zwijntje had toch geholpen.

's-Avonds na een heerlijk avondeten was er ook nog eens voetbal, Dortmund tegen Bayern. Met een paar lokale Duitsers zaten we voetbal te kijken. Die bleken allemaal precies voor de tegenpartij van Bayern te zijn. Nou dat was prachtig, we zaten die mannen telkens een klein beetje te voeren, maar konden dat toch wel waarderen. Leuk die strijd. Daarna bedtijd en ons voorbereiden op de volgende dag. Als het weer het toe zou laten, want de voorspellingen waren niet zo goed.

Zondag 26 Mei

Uitslapen, tot half 9. Wat een snert weer, miezer en regen, regen, regen, niet zo fijn dus. Roy gebeld, ja hoor natuurlijk gaan we, oké dan fietskleding aan. Tijdens het ontbijt bleek het dat we beter maar niet konden gaan fietsen in de regen. Zo’n afsluiting verdiende dit weekend niet. En wie weet wat er in die laatste kilometers niet iets zou kunnen gebeuren tijden een afdaling. We besloten om lekker naar huis te gaan en volgend jaar voor een herhaling deel 2 te gaan. Dan met voorzitter!!!!!!!!!!.

U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.

Reacties mogelijk gemaakt door CComment

Leden login